Mnich. Powieść wschodnia – poemat Juliusza Słowackiego, napisany w lutym 1831 roku w Warszawie, opublikowany w pierwszym tomie Poezyj w kwietniu 1832 roku. Jeden z dwóch poematów o kolorycie orientalnym pomieszczonych w tym zbiorze, które Słowacki dedykował Michałowi Roli Skibnickiemu.
(fragment)
Jeden z braciszków zakonu w klasztorze na górze Sinai w Arabii, trudniący się zwyczajem średnich wieków przepisywaniem dzieł starożytnych pisarzy, na ostatniej karcie przepisanej księgi dodaje następujące słowa.
W samotnej celi w Sinaju klasztorze Czekam posępny, aż wiek mój przeminie. Modlę się, patrząc na Czerwone Morze, Albo na skwarne Arabów pustynie.
5 Oto jest owoc pracy zakonnika; Oto na białym księgi pargaminie, Co się na klamry srebrzyste zamyka, Są dzieje Rzymian, są dumania Greków, Wskrzeszone myśli, które się zatarły,
10 Wskrzeszona pamięć dawnych wielkich wieków, Które bez pisma jak ludzie pomarły. Moja to praca nadal je zachowa, Pod mojem piórem wzrastały wyrazy. Różnie barwiłem początkowe słowa,
15 Po ścianach błyszczą święcone obrazy. Purpurę, złoto i drogie błękity Łączyłem cudną malowidła sztuką. Księga ta będzie dla wieków nauką, Księgę tę pisał mnich w celi ukryty.
20 Oto została karta nieskalana, Zapiszę na niej zdarzenie klasztorne. Było to w roku… Narodzenia Pana… W dniu, gdyśmy zbójców odparli napady; Gdy już ucichły modlitwy wieczorne,
25 Stałem przy łożu śmiertelnem z gromnicą, Brat jeden konał, posępny i blady, Tak pod spowiedzi mówił tajemnicą:(...)
|