Każdy ma jakieś koncepcje stanowiące fundamenty jego psyche, idee podstawowe, najważniejsze, najbardziej zasadnicze.
W miom dojrzałym życiu następujące idee miały potężny wpływ na kształtowanie się mojej osobowości:
Determinizm przyczynowy (łac. determinare — oddzielić, ograniczyć, określić) — koncepcja filozoficzna, według której wszystkie zdarzenia w ramach przyjętych paradygmatów są połączone związkiem przyczynowo-skutkowym, a zatem każde zdarzenie i stan jest zdeterminowane przez swoje uprzednio istniejące przyczyny (również zdarzenia i stany). W wypadku najpowszechniejszego tzw. determinizmu fizycznego (zwanego też nomologicznym lub naukowym) oznacza to powszechne obowiązywanie praw natury w całej przyrodzie bez wyjątku, także w człowieku. Zatem całkowite poznanie stanu Wszechświata w dowolnym momencie, wraz z całością reguł jego działania, gwarantowałoby bezbłędną prognozę jego dalszych losów – zob. demon Laplace’a[1]. Determinizm wyklucza przypadek jako zjawisko obiektywne: poczucie losowości jest wyłącznie stanem subiektywnym wynikającym z niedoboru informacji.
Koncepcja yin i yang pochodzi z antycznej filozofii chińskiej i metafizyki. Opisuje ona dwie pierwotne i przeciwne, lecz uzupełniające się siły, które odnaleźć można w całym wszechświecie. 1. Yin i yang nie wykluczają się wzajemnie. Wszystko ma swoje przeciwieństwo, jednak nigdy całkowite, a jedynie względne. Żadna rzecz nie jest nigdy w pełni yin ani całkowicie yang. Każde z nich zawiera w sobie pierwiastek swojego przeciwieństwa. Dla przykładu: zima zmienia się w lato, a "co się wzniosło - opaść musi". 2. Yin i yang są współzależne. Jedno nie może istnieć bez drugiego, tak jak dzień nie może istnieć bez nocy, światło bez ciemności, czy śmierć bez życia. 3. Tak yin jak i yang jest podzielne. Każdy aspekt yin lub yang można dalej podzielić na mniejsze składowe yin i yang. Dla przykładu, temperaturę można określić jako gorącą lub zimną. Jednak gorąco można podzielić jeszcze na ciepło i upał, a zimno na chłód i mróz. W każdym spektrum istnieje mniejsze spektrum; każdy początek jest chwilą w czasie, więc posiada początek i koniec, tak samo jak godzina ma początek i koniec. 4. Yin i yang wchłaniają i jednocześnie podtrzymują się wzajemnie. Yin i yang znajdują się zwykle w stanie równowagi - kiedy jedno wzrasta, drugie maleje. Mogą się też jednak nie równoważyć. Wyróżniamy cztery stany braku równowagi: nadmiar yin, nadmiar yang, niedostatek yin i niedostatek yang. Jednakże cały czas wzajemnie się uzupełniają: w przypadku nadmiaru yin występuje niedostatek yang i vice versa. Brak równowagi jest czynnikiem względnym: nadmiar yang "wymusza" zmniejszenie się yin. 5. Yin i yang mogą przekształcić się w siebie nawzajem. W pewnej konkretnej sytuacji yin może przekształcić się w yang i odwrotnie. Noc zmienia się w dzień, ciepło stygnie, a życie zmienia się w śmierć. Niemniej jednak i ta przemiana jest względna, jako że noc i dzień mogą ze sobą współistnieć w tym samym czasie na Ziemi widzianej z kosmosu. 6. Część yin znajduje się w yang, a część yang znajduje się w yin. Mniejsze koła w każdym z nich służą jako: przypomnienie, że zawsze pierwiastek jednego znajduje się w drugim. Tak samo jak zawsze znajdziemy odrobinę światła w ciemności (np. gwiazdy na nocnym niebie); żadna z tych cech nie jest nigdy skończona. przypomnienie, że ekstremalne skrajności zmieniają się natychmiast w swoje przeciwieństwo, jak również to, iż cechy yin i yang zależą od punktu widzenia obserwatora. Dla przykładu: najtwardszy kamień najłatwiej skruszyć. To pokazuje, że bezwzględne rozgraniczenie między jednym a drugim nie jest możliwe.
Funkcja (łac. functio, -onis, „odbywanie, wykonywanie, czynność”[a]) – dla danych dwóch zbiorów X i Y przyporządkowanie[b] każdemu elementowi zbioru X dokładnie jednego elementu zbioru Y[1]. Oznacza się ją na ogół f, g, h itd. Jeśli funkcja f przyporządkowuje elementom zbioru X elementy zbioru Y, to zapisujemy to następująco: f : X → Y {\displaystyle f\colon X\to Y} f\colon X\to Y. Zbiór X {\displaystyle X} X nazywa się dziedziną, a zbiór Y {\displaystyle Y} Y – przeciwdziedziną funkcji f . {\displaystyle f.} f. Zbiór wszystkich funkcji ze zbioru X do zbioru Y oznacza się często Y X {\displaystyle Y^{X}\;} Y^{X}\;[2].
Nie wierzę w przypadek. Koncepcja przeciwieństw wyraża sprzeczność naszej rzeczywistości. Uważam, że sprzeczności przekształcają się wzajemnie. Najbardziej podstawowymi sprzecznościami są przestrzeń i czas.
A jakie koncepcje leżą u podstaw waszych dusz? Co jest podstawą czynności waszych ciał?
|