U mnie pada od piątej rano ciepły, rzęsisty deszcz- juz pada trzy godziny bez przerwy. Jak dla mnie, to może padać i do jutra. Ożywi zagon bazylii urodziwej, kępy oregano w kamiennych donicach, łany szczypiorku czosnkowego niczym zielone wstążki z białym kwieciem i równe rządki drugiej tury szpinaku na którego soczysta zieleń już czeka zachłanna morda. Kolendra szczodra nasieniem nabierze zielonej barwy w dżdżu ożywczym, rosówka się ucieszy, wstężyk, trzyszcz i oczatka.
I ja radosny z mokrym łbem, w zaparowanych okularach, z minikaskadą na czubku nosa, bosy niczym hinduski żebrak wśród tej zieleni, ciesze się i kręcę z radości niczym gówno w przerębli, ach deszczyk deszczyk , ach kurwa, ach nareszcie.
A jutro znów powróci skwar, spocone, lekko obwisłe biusty kobiet, ciepłe piwo i cała ta chujnia codzienna.

Po prostu zamiast myć, to sobie wietrzy.
Agafia wodę oszczędza.
Ja już nie chcę paczeć przyszłego rachunku, chyba inkasęta poszczuję siućkiem.

To Agafia, jak jeszcze była murzunką. I to nie jest żaden rytuał, ot tak sobie dupą podrzuca.