Historia makabryczna, aczkolwiek świadcząca o tym, że zwierzęta mordercy potrafią wykazać skruchę. Czyli są mądre.

W czwartek wykorzystując ostatnie ciepłe i bezdeszczowe dni postanowiłem wykosić najważniejszą część mojego ogrodu. Trawa wyrosła dość bujna i dawno kosiarki nie widziała. Koszę sobie ja koszę, koszę sobie ja koszę. A moja sunia Sonia leży sobie na podwórku zwrócona dupką do mnie a pyszczkiem w kierunku ulicy usilnie czuwając czy nie pojawi się tam ktoś do oszczekania. Aż tu nagle oczom moim ukazuje się martweńki jeżyk. Zakrzyknąłem - O KURWA JA PIERDOLE! I usiadłem na krzesełku rozmyślając co z tym fantem zrobić. I wiecie co moja sunia wtedy zrobiła? Przybiegła do mnie z podkulonym ogonkiem popiskując, a pyszczek wsuwała mi pod dłoń. Myślę sobie jest sprawca. Cóż miałem zrobi. Natura psia. Widocznie któregoś wieczorka, kiedy biegała po ogrodzie dokonała tego dzieła. A było to jakieś dwa dni przed koszenie. Pamiętam bo kilka razy ją wołałem a ona nie przychodziła. I powiedzcie czy pies pomimo swojej natury nie jest mądry? Wiedziała, że tylko przyznanie się do winy i skrucha będzie najlepsza w jej sytuacji. Oczywiście nigdy bym jej krzywdy nie zrobił. To przecież pies. Ceremonię pogrzebową w warunkach epidemii koronawirusa bez stypy i katabasa wykonałem biednemu jeżykowi. Taka to historia o naturze psiej.