Dziwne taki Polak ma serce, duszę, dupę i rozum. Głodnego człowieka nie wpuści przez granicę, bo mu jego religia nie odpowiada, bo kolor skóry nie taki jak nasz, bo jakoś dziwnie mówi, bo zarazki, bo chuj wie co jeszcze. Po pysku nakładzie, od brudasów wyzwie, kopa zasadzi i każe wypierdalać z Polski.
Psa, kota skopie, wyrzuci przez okno z dziesiątego piętra w przypływie euforii modlitewnej do Boga, który każe mu sobie braci mniejszych podporządkować, ale szanować i opiekować się nimi. Nawet poganie bardziej czcili swoje koty, krokodyle, węże, choć te ostatnie dwa ich pożerały z flakami oraz kąsały jadowicie, itp.
Polak idzie odwiedzić zoo i na widok zwierząt uwięzionych w klatkach czuje miękkość w dupie. Nagle jakby odwiedzał więzienie dla zwierząt, bo w pewnym sensie tak jest, choć o warunkach luksusowych niczym wywczasy na Karaibach dla zwierząt. I wtedy w Polaku otwiera się dusza opiekuńcza dobroduszna. Podaje więc białemu misiowi dwie tabliczki czekolady z orzechami laskowymi choć jak wiadomo ten w mięsie tylko gustuje. Misio biały spożywa bo owo cudo podane mu przez dobrego, ale głupiego Polaka jest smaczne, o dziwo! Brzuch go boli, wątroba napierdala, weterynarz w zoo rwie włosy z głowy, bo misia boli. Gucwińscy piszą na twiterze wy gnoje! Idzie Polak z bachorami dalej i napotyka na żyrafiarnię. O, jaki konik z długą szyją pokazuje natapirowanej blondynie w wielką dupą odzianą w leginsy, rudy piegowaty bachor. Ta baba to mama. Malec wyciąga torbę trzykilową popcornu, większą od niego samego, gapi się na matkę, gdy tym czasem żyrafa porywa sprawnym językiem smakołyk wraz z opakowaniem i pożera. Gruba baba, matka ma ubaw po pachy, rży śmiechem jak kobyła wystawiając przy tym ubytki uzębienia w paszczy. Drugiemu malcowi, który kręci się opodal w podobny sposób żyrafa porywa wielki kubeł coli ze plastikową słomką. Żyrafa pozera owe smakołyki rurka i torba po popcornie staje w poprzek jelit i na drugi dzień biedna łaciata dostopjna, ale łakoma żyrafa odjeżdża.
Oto historia, która zapewne nie jest prawdziwa, choć możliwa. Ja natomiast mam obawy czy aby nie znalazł się szaleniec który zadał coś tej biednej żyrafie. W każdym razie jak zwał tak zwał wszystko to nasza głupota.
|
