Też lubię historyczne. Skoro siedzisz w średniowieczu, to zachęcam do Jadwigi Żylińskiej "Złota włócznia". To 2-tomowa powieść, końcówka panowania Chrobrego i okres panowania Mieszka II, jego syna. Niedoceniany i mało znany władca, bardzo niesłusznie, gdyż był człowiekiem mądrym, który niestety urodził się w trudnym czasie.
A ja sobie dla przypomnienia sięgnęłam do pierwszego tomu Królów przeklętych, i już z tego nie wylezę , wciągnęło mnie jak za pierwszym razem.

Jak jesteście takie znawczynie Kossakówien (albo ich koleżanek) to może mi podpowiecie z której i jakiej książki pochodzi taki cytat.

"Marynarz potrafi wspaniale rozbudzić kobietę ale zaspokoić ją muszą już ci z lądu"

Nie dokładnie. Ale w tym sensie. W jakiś takim przedwojennym romansidle (???) o przedwojennym kapitanie, jego zonie czy kochance, willi nad brzegiem morza...
Dawno temu, jeszcze na szkole, przeczytałem i ten cytat mnie prześladował kupę czasu. Bo logiczny aż za bardzo. Nawet jedną milośc z tego powodu odtrąciłem. By sobie i jej nie sprawiać zawodu.

I na dobre mi wyszło. Nie żałuję.

(na wszelki wypadek jakby moja pierwsza żona zajrzała tak piszę)

PS. To nie zagadka. Po prostu nie pamiętam.

Co do Królów przeklętych. KIEDYŚ byłam zachwycona. Ostatniej zimy sięgnęłam raz jeszcze
i tak:
Król z żelaza - porywający.
Zamordowana królowa - nudy okropne.
Trucizna królewska - dojechałam do 7% ( wedle czytnika - sprawdziłam pisząc ten post) i rzuciłam w cholerę.

A czemu? a temu, że nie mam cierpliwości do tego młodocianego debila, któremu na imię
Guccio (Baglioni). Plącze się z tą ubogą leliją Marysią diabli wiedzą po co. Ile można to znosić?
Spinello Tolomei - to tak. Pełnokrwista postać.
Ale ten jego przygłupi bratanek Gucio? Tu coś autorowi nie wyszło.