forum.nie.com.pl

Może nie serwetka ale kokarda - fantazyjna kokarda noszona przez mężczyzn zamiast krawata na przełomie XIX i XX wieku zwana w Polsce FONTAZIEM./fontaź/

_________________
"Z agrestu poddanego torturom niejedno da się wycisnąć." S.Lem Cyberiada

Teraz też w modzie. Od groma tego w sklepach.

_________________

Te kamienie już mi kiedyś dały w kość.
Pierwsze co się nasuwa na myśl, to jakieś ozdóbki. Ale do męskich pantofli?

Prezenty były mało kosztowne, więc wydaje mi się, że chodzi o guziki do męskich pantofli...

_________________
"Z agrestu poddanego torturom niejedno da się wycisnąć." S.Lem Cyberiada

Może guziki były białe? A Kornel nie nosił białych butów.
A może to jakieś ustrojstwo do czyszczenia pantofli? Coś w rodzaju pumeksików z kredą, takich wybielających?

Taka dygresja malutka. Za dziecinnych moich lat były szalenie modne dla dziewczyn bielutkie tenisówki z bielutkimi podkolanówkami do tego.Olśniewającą biel osiągałyśmy przy pomocy pasty do zębów Nivea. I tak świeżutko pachniałyśmy wtedy.

Kolor nie ma chyba jednak znaczenia, bowiem spójrzcie na ilość - 24 tuziny to 288 sztuk CZEGOŚ b. taniego. A guziki nie są ani nie były drogie...

_________________
"Z agrestu poddanego torturom niejedno da się wycisnąć." S.Lem Cyberiada

Dobrze się Ciebie wydaje.
Pantoflami nazywano kiedyś eleganckie męskie buty do garnituru.
Zakładano do nich tzw. spats, czyli białe nakładki.
Zapinano je czymś co przypominało takie podwójne pastylki do pościeli.
Do pantofli czarnych były czarne "kamienie", a do białych białe.
Białe noszono nader rzadko, więc "kamienie" do białych pantofli były prezentem
niezbyt praktycznym.

Na tym polegała cała śmieszna absurdalność prezentów dla Makuszyńskiego.
Dowcipni ofiarodawcy wiedzieli, że Kornel nie ma białych pantofli, nie znosi buraków, ma w domu centralne ogrzewanie itd.

Sorry, ale guziki do futer i ozdobne guziki do płaszczy niestety są.

Słowo "pyzica" pierwszy raz w życiu widzę na oczy.
Gdyby nie dalsze wyjaśnienie, pomyślałabym, że to wyzwisko.

Dopisane dziś:
Z samego rana pomknęłam do półek i wyszukałam adoptowany ze śmietnika Ilustrowany słownik języka polskiego Arcta, wydanie III z 1916 roku, tom 2 (wyrzucacz miał widocznie tylko kawałki albo wyrzucał niekonsekwentnie).
Ucieszyłam się wielce, bo tom 2 zaczyna się od "pr". Książka musiała się dostać kiedyś w ręce jakiegoś dzieciaka, bo gdzieniegdzie są ołówkiem namazane gzygzoły.
I tu objawiła się złośliwość świata. W całym grubym tomisku jest jedna kartka naddarta, a druga wyrwana w całości. I przepadnięta na wieki.
I co powiesz na to, ze ta wydarta to właśnie hasła zaczynające się na "py" ???

Nadal więc nic nie wiem o pyzicy.
Idę teraz wertować Dzieje języka polskiego.