forum.nie.com.pl

Nie kolego. Mentalności narodu tak łatwo wyplenić się nie da. Wieki przekonania o swojej wyższości i pogardy dla innych również.

I tak jak na nas ciąży ta przaśna katolicka i pozaborczą przeszłość tak podobnie przeszłość i wielowiekowe przekonania ciążą na Niemcach.
Na to za mało jednego dwóch pokoleń.

_________________

No i gadaj z durnym, w tym rzecz, że nie, nie dokonało żadnej przemiany, ani mniejszej ani większej, nauczyli się tylko publicznie trzymać pyski na kłódkę. Wychodzi, że Niemców znasz tylko z widzenia.

I to tylko przez optykę celowniczą

kończę trzecią część "Sybirpunka" Miszy Gołkowskiego. Może żadne dzieło ale czyta się przyjemnie. Szczelaniny, pościgi, cyborgi i ruskie oligarchy. No i dupa urodziwa, bo jak bez dupy urodziwej.

_________________
Lubię ludzi tak, jak herbatę.
W torbie i w gorącej wodzie.

Coś w tym jest!
Zdarzyło mi się razy co najmniej kilka, gdy bywając w domach Niemców i Austriaków deklarujących
tzw. prawomyślność, oraz pełne poparcie dla idei UE, widziałam artefakty świadczące o tym, że aktywnie uczestniczyli w rabowaniu dzieł sztuki z terenów okupowanych przez III Rzeszę.
Nigdy nie udałoby się udowodnić przestępstwa, ofc. Zawsze było coś w spadku bez śladu pochodzenia, albo aukcji z niewiadomego źródła. Zawsze to był jakiś niewielki element dekoracyjny, najczęściej z barokowych ołtarzy.
Niektórzy prawdopodobnie rzeczywiście nie mieli świadomości, w jaki sposób dany artefakt został pozyskany. Ale co do niektórych można mieć poważne podejrzenia. Tylko trzeba to jeszcze odowodnić.
A niby jak, gdy dowody swego czasu poszły z dymem?
Albo może oni faktycznie się nawrócili?
Kilku z nich skłonna jestem uwierzyć.
Nikogo jednak nie chcę potępić. Bo może nie znam całej historii.

Jeszcze odniosę się do tego co pogrubione. A przecież (w domyśle jak Polacy zacofani) moglibyśmy (my Niemcy w domyśle) pozostać homofobiami, rasistami itd

Zapytam i oczekuję takiej szczerej i głębokiej refleksji> takiej z naszej jaźni przepastnej i z głębi duszy.

A NIE JESTEŚMY??? MY POLACY I MY NIEMCY?

To sobie zadajmy pytanie jak się byśmy poczuli (lub już czuliśmy) jak nasza ukochana córeczka, wnuczka, z którą wiązaliśmy tyle nadziei ubrana w burkę przeprowadziła śniadego islamistę z Senegalu z kozą na postronku i ogłosiła na dodatek, że jest muzułmanką teraz i zaczęła walić na dywaniku pokłony.

To żebyśmy nie wygnali, nie pobili, nie wyklęli a uśmiechnęli się kwaśno i pogodzili z jej wyborem nie oznacza, że nie czulibyśmy zawodu, rozczarowania. Nawet jak po latach byśmy to w pełni zaakceptowali.
Podobnie jakby syn, co miał być kontynuatorem rodu, rodzinnych tradycji, z którym wiązaliśmy nadzieje na wnuki ogłosił, ze lubi chłopców albo jest jakieś inne Querr.
Nawet jak na forach różniastych głosilibyśmy swoje umiłowanie dla LGBT, nawet paradach poparcia brali udział by nas to bodło, Ukłuło. Nie czylibyśmy żalu maskowanego uśmiechem i akceptacją.
Nie wierzę aby ktoś z nas w wyżej wymienionych (ale i innych podobnych) przypadkach się radował i pochwal był dumny z tych powowdów.

Tak dziecko, marzyłem o lat o tym byś była lesbijską, gejem, Och jak się cieszę ze wyszłaś za czarnego muzułmanina z buszu. O kozę nawet ma! Jak ci do twarzy (hehehe) w tej burce czy nikabie.
Marzyłem by mieć drugiego syna zamiast synowej. Dobrze gotuje chociaż?

Jak ktoś mi powiem że nie nie czuł by żalu, zawodu, smutku a może nawet i złości a radość i dumę jak powyżej to skłamie, oszukuje sam siebie albo jest jakimś ewenementem.

Bo nawet pogodzenie się nie oznacza pełnej akceptacji. Jak pogodzenie się z utratą innych marzeń, bliskich, nadziei. Bo można pogodzić się np. ze śmiercią dziecka w wypadku ale trudno to zaakceptować ( w znaczeniu aprobaty). Pochwalać. Cieszyć się.

_________________

my ludzie jestesmy wszyscy tacy sami.........tyle ze w roznym procencie skladowych.


https://www.youtube.com/watch?v=UiYGX4Wbgtc

_________________
Ceń słowa. Każde może być twoim ostatnim. S.J.L. weil...Alle sagten: Es geht nicht. Da kam einer, der das nicht wusste und der es einfach tat.

Mam pytanko: Czy ktoś z forumowiczów czytał książkę Rafała Betlejewskiego " 365 lekcji religii dla całej rodziny, która chce się wyzwolić". Chciałbym porady, czy warto zainwestować stówkę w tę książkę.

Czytałam, mnie nie musiał przekonywać, bo nigdy nie byłam katoliczką. Ale ogólnie książka jest świetna, szczególnie dla ludzi, którzy chcą się wyzwolić z kościelnych bredni.

Dzięki za podpowiedź. Od "zawsze" byłem przekonany... że to ściema! Mam w otoczeniu kilka osób którym niewiele trzeba żeby puknąć się w czoło. Sam chętnie przeczytam i "popracuję" nad masą krytyczną )))

Krzesimir Dębski, znany kompozytor, przez całe życie żył w cieniu rzezi wołyńskiej. Jego rodzice cudem uratowali się z pogromu, jaki urządzili Ukraińcy z UPA we wsi Kisielin i okolicach, gdzie zginęło okrutną śmiercią kilkudziesięciu Polaków. Relacje świadków tej rzezi, w tym rodziców Krzesimira Dębskiego, są wstrząsającym świadectwem ludobójstwa.

Od wydawcy:

Był 11 lipca 1943 r., Krwawa Niedziela na Wołyniu. W tym dniu nacjonaliści z Ukraińskiej Powstańczej Armii wtargnęli do domów i kościołów w wołyńskich miastach i wsiach, by pozbijać Polaków zebranych na sumach. Napadli też na kościół w Kisielinie, gdzie na mszę poszli moi rodzice. Ta niedziela była dniem rozpoczynającym masakrę. Wcześniej zdarzały się mordy, ale od tej niedzieli zaczęła się rzeź.

Urodziłem się dziesięć lat później, jednak kolejne godziny 11 lipca 1043 r. znam z relacji rodziców, jakbym sam je przeżył. Mama z ojcem uciekli z pogromu. Ukraińcy jednak porwali i zabili mojego dziadka i babcię. Po latach poszukiwań spotkałem ich mordercę.