W latach 90. XX w. 1% ludności Portugalii był uzależniony od heroiny, co wówczas uznawano za jeden z najgorszych wyników na świecie.
Do tego liczba narkomanów zarażonych wirusem HIV również była znacznie wyższa niż w większości krajów europejskich.
W 2001 r. w Portugalii zdepenalizowano używanie wszystkich narkotyków, w tym heroiny i kokainy,
i zainicjowała kampanię na rzecz zdrowia publicznego w celu zwalczania uzależnień.
Od tamtej pory branie narkotyków jest traktowane bardziej jako wyzwanie medyczne niż jako czyn przestępczy.
Heroiniści zachęcani są do przejścia na mniej szkodliwy metadon,
który usuwa objawy odstawienia, gdy zaczyna się zmniejszać spożycie heroiny.
Uzależnieni mogą go dostać całkowicie legalnie w specjalnych mobilnych punktach, w ustronnych miejscach.
Eksperyment, na który nie zdecydował się żaden inny kraj na świecie, przynosi sukcesy.
Liczba zakażeń HIV związanych z narkotykami w Portugalii spadła o 95% (w 2001 r. było ok. 1,2 tys. chorych, w 2012 zaledwie 56).
Liczba Portugalczyków umierających z powodu przedawkowania spadła o ponad 85%;
stopa umieralności w wyniku zażywania narkotyków jest najniższa w Europie Zachodniej
(trzy zgony na milion osób, podczas gdy średnia UE wynosi 17, w Danii 58, w Wielkiej Brytanii 60, w USA aż 312).

Zastanawiałem się - Grecja, czy Portugalia na starość....

Powiedzieć: „Moim idolem politycznym jest Lenin”, to w Polsce zbrodnia. Powiedzieć, że jest nim Winston Churchill – norma.
Tomasz Lis miał jego portret w gabinecie, a Jarosław Gowin czytał jego biografię podczas obrad sejmowych.
Kiedy jednak przyjrzeć się bliżej życiorysowi premiera Zjednoczonego Królestwa, okazuje się, że jego obraz szpeci masa krwawych śladów.
Zdecydowanie więcej niż wodza bolszewików.