Tak jak w sferze gospodarczej chcą za przedsiębiorców uchodzić zwykli gracze dojutrkowi, szarpacze zysku – tak w sferze kulturowo-społecznej inteligentem pragnie być każdy, kto ma w szufladzie albo za szafą certyfikat skończenia czegoś więcej niż „ogólniak”, nawet jeśli między zdobyciem dyplomu a dniem dzisiejszym, niekiedy przez dziesięciolecia, nie zrobił niczego „inteligentnego”, nie dał społeczeństwu szansy zachwycenia się czymś nowym i intrygującym duszę oraz w ogóle łechtającym wrażliwość.