forum.nie.com.pl

Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej wystartowało z nowym programem. Elżbieta Rafalska zapowiada, że obejmie około 13,5 tysięcy seniorów.
Skorzystają seniorzy mieszkający na prowincji – od wtorku o dofinansowanie na zwiększenie dostępności usług opiekuńczych mogą starać się gminy do 20 tysięcy mieszkańców. Program ma objąć specjalistyczną opieką osoby po 75. roku życia, które żyją samotnie.

– Chcemy zainteresować gminy rozwijaniem usług opiekuńczych – powiedziała Elżbieta Rafalska. – Sytuacja emerytów, którzy są sami i którzy mają niskie świadczenia, jest zawsze zdecydowanie trudniejsza niż sytuacja osób w gospodarstwach dwuosobowych.

Na program w pierwszej edycji przeznaczono 57,4 mln zł. Na wsparcie mogą jednak liczyć tylko te samorządy, które samodzielnie świadczą usługi opiekuńcze. Wątpliwości krytyków wzbudzają jednak widełki wiekowe. 60-latkowie również często wymagają już objęcia opieką na specjalistycznym poziomie.
Jednak okazuje się, że Opieka 75+ to nie jedyny program PiS adresowany do osób starszych. Równocześnie ruszył program Senior Plus. Nabór wniosków jest już w toku.

– Mamy na ten cel sporą kwotę, 80 milionów zł. Z tych środków mogą korzystać samorządy, żeby przygotować, zmodernizować obiekty na domy dziennego pobytu Senior plus. Na ten cel mogą otrzymać dofinansowanie do 300 tys. zł – powiedziała wiceminister rodziny Elżbieta Bojanowska. – W tym roku zbudujemy około 100 nowych klubów Senior plus. W domach dziennego pobytu oraz klubach na koniec tego roku będzie około 7 tys. miejsc dla osób starszych – zapewniła.

Ministerstwo zwróciło uwagę, że co roku realnie wzrasta liczba osób korzystających z usług opiekuńczych. W 2016 roku w mniejszych gminach, głównie wiejskich, liczba osób, które skorzystały z usług opiekuńczych wzrosła o 7 procent w stosunku do danych z 2015 roku.

Nowoczesna ich przebije i obejmie pomocą 85 latki

Jak ci ludzie dostaną to będziemy się wtedy cieszyć. Emeryci mieli już dostać jakąś pomoc jednorazową. Pisdzielcy obiecali, ale potem się wycofali z tego pomysłu. Stwierdzili pewnie, że może za rok, może za dwa lata, tak bliżej wyborów. Będzie kolejna marchewka. Bo tak normalnie niczego dać ludziom nie można. Skoropion jak zwykle niczego nie widzi.

Zgodnie z obowiązującą ostatnio modą postanowiłam dokonać coming outu: jestem symetrystą. Otóż - i pozwólcie, że w tym miejscu zdefiniuję moje osobiste credo symetryzmu - wolność jest takim samym parametrem jak inne. Przede wszystkim - względnym.

„Symetryzm" to pojęcie, które już półtora roku temu wprowadzili do polskiego dyskursu politycznego wybitni publicyści „Polityki", Mariusz Janicki i Wiesław Władyka. Popełnili oni wówczas tekst zatytułowany „Klątwa politycznego symetryzmu — symetryści i poputczycy", który to tytuł w zasadzie konsumuje cały przekaz. Symetryści — zdefiniowani przez autorów jako wyznawcy tezy, że „nie ma większej różnicy między PiS a innymi partiami, a jeśli już, to taka, że PiS próbuje wreszcie coś zrobić" — to „poputczycy", czyli towarzysze marszu Kaczyńskiego, jego kolaboranci w wojnie wytoczonej liberalnej demokracji, „pożyteczni idioci" prezesa.

Owa obfitość radzieckiej terminologii jest zresztą nieprzypadkowa: obrońcy demokracji mają szczególną tendencję do zapędzania ludzi do swoich szeregów poprzez okładanie ich maczugą komunistycznych metafor. Choć — co odnotowuję jako szczery symetrysta — dokładnie to samo robi druga strona.
Antysymetrystyczny manifest Janickiego i Władyki wymierzony jest w ludzi, którzy nie będąc pisowcami, nie są jednocześnie dostatecznie bojowymi antypisowcami. Niedostatecznie bojowy antypisowiec to osoba, która ulega „pozornie logicznej pokusie, by partię Jarosława Kaczyńskiego, jego rząd i prezydenta oceniać niejako regulaminowo, pozytywnie tam, gdzie się należy, negatywnie tam, gdzie się też należy". W tym miejscu autorzy wytykają symetrystom pozytywną ocenę 500+, która sprawia, iż — tu następuje subtelne odwołanie już nie do komunizmu, ale faszyzmu — „władza PiS banalnieje". Te same tezy, tylko z jeszcze większą surowością, wybitny publicystyczny duet powtórzył w tekście z lipca tego roku, zatytułowanym „Pożyteczni symetryści — antypis bezobjawowy".

W ślad za Janickim i Władyką wyruszyli inni publicyści, gromiąc symetrystów za ich nielojalność wobec demokracji i posługując się przy tym językiem zgoła typowym dla drugiej strony. Szczególnie dobrze ilustruje to tekst Marka Beylina z „GW", zatytułowany „Symetryści jadą na gapę", stanowiący polemikę z symetrystycznym coming outem Stanisława Skarżyńskiego, który przekonywał, iż powszechna wśród młodych odmowa udziału w obecnej politycznej wojnie to dowód na to, że wolna Polska wychowała ludzi myślących samodzielnie i powód do dumy. „Już dawno nie czytałem równie wyrazistej apologii egoistycznego odwrócenia się dupą do świata" — odparował Skarżyńskiemu Beylin, dodając szereg równie barwnych definicji: Skarżyński głosi „ideał, by każdy łaził tylko po własnym ogródku, nie przejmując się tym, co za płotem", „czyni program z własnych dąsów", „chromoli prawa cudze" a także „je olewa" oraz „neguje sens istnienia wspólnego świata ludzi".
Nie mniej histeryczny ton dominuje wyznania Janusza Lewandowskiego na portalu NaTemat.pl.

W komentarzu zatytułowanym „Symetrystom na pohybel", europoseł PO grzmi: „W czasie ostentacyjnego niszczenia dorobku 25-lecia, ostatnich bastionów państwa prawa i naszej pozycji w Europie, zdumiewają chętni, by odgrywać rolę »pożytecznych idiotów« Jarosława Kaczyńskiego!". Z wykrzyknikiem na końcu.

Fakt, że akurat Janusz Lewandowski ma czelność wygłaszać podobne pouczenia zdaje się szczególnie godny uwagi. Ojciec polskiej prywatyzacji przez swe syte lata w Parlamencie Europejskim nieco znikł z polskiej sceny politycznej, ale nie zmienia to jego zasług w stworzeniu systemu, w którym zwycięstwo PiS było możliwe.

Wypracowany przez całe społeczeństwo Polski Ludowej majątek sprzedawany za grosze, tysiące zlikwidowanych zakładów, miliony bezrobotnych, wąska grupa absurdalnie wzbogaconej elity — to wszystko, co Karol Modzelewski tak trafnie definiuje słowami „ktoś nam ukradł nasze zwycięstwo" — to grzechy pierworodne polskiej transformacji. W nich tkwią korzenie sukcesu Kaczyńskiego, który przekonał wyborców, że głosując na PiS, głosują przeciw elitom III RP: „komunistom i złodziejom" upasionym na, żeby zacytować Lewandowskiego, „dorobku 25-lecia".
Prawa i Sprawiedliwości nie da się pokonać bez zrozumienia tej oczywistej prawdy: wyborcy zagłosowali na PiS, bo chcieli pokazać gest Kozakiewicza elitom, które nie dość, że bawiły się na koszt ludu, to jeszcze miały czelność żądać oklasków.

Pierwsze co zrobili to rozjebali TK.