forum.nie.com.pl

Otóż to!
Jeden taki wolnomyśliciel raczył twierdzić, że wiara jest śmiercią inteligencji, ale on się odważył zakwestionować wiarę we własne zmysły.
No i jak się w nic nie wierzy, to pozostaje co? Kontemplacja?

Widzisz świat z poziomu własnego antropocentryzmu, co na to poradzić? realny świat ma to w dupie.

Niestety, Panie Małapa, ale Pan Barycki nie może zgodzić się z Panem. Śmiertelnemu wrogowi klasowemu nareszcie udało się wykreować humanistyczną hołotę na masową skalę (popatrz Pan, ilu tu na forum mamy humanistów i tak jest na całej planecie, gdzie nie rzucisz kamieniem, trafisz w Panią Agafię), a humanizm, toż to, esencja antropocentryzmu, dla którego nie ma bardziej śmiertelnego wroga od społeczeństwa. I co z tego, że realne procesy deterministyczne mają w dupie antropocentryzm z jego zwyrodniałym tworem – humanizmem osoby ludzkiej – kiedy realną, nie tylko w świadomości mas, ale i elit, jest właśnie osoba ludzka, a nie istota społeczna. Realnym jest, Panie Małpa, że bieżymy żwawo ku średniowieczu.

Jak by nie było, mimo widma śmierci istoty społecznej jakoś straszno o tym mówić.

Tu chyba i jasne anioły nic nie poradzą, ani nauka ani technika, technologiczne wynalazki zamieniono w maszynkę do mielenia ludzkiego mięsa. Kręcą sobie z tego delikatny farsz do gołąbków, szkoda że literackie wizje tak szybko potrafią się spełniać.

Nie jest tak strasznie beznadziejnie, dialektyka jest procesem dynamicznym i choć marksizm z jednej strony, zakładał statyczne centralne planowanie i sterowanie (niestety, niewielu zrozumiało, że tylko lokalnie w przestrzeni dynamiki procesów dialektycznych), to jednak, dialektyka marksistowska wyklucza absolutną skuteczność centralizmu i dlatego ten centralnie zaplanowany i sterowany proces destrukcji społeczeństwa nie wygra z dialektyką procesów społecznych, co już daje się zauważyć na niektórych obszarach naszej planety, ale i również w pewnych obszarach struktur społecznych.

PS. Tak wielki ilościowo przyrost humanizmu, musi spowodować przemianę jakości i to zupełnie inną od zaplanowanej. A to dlatego, że nowa jakość powstała z ilości, nigdy nie jest sumą jakości poprzednich. Taka jest stała prawa dialektyki marksistowskiej, a jeszcze nikomu od stu pięćdziesięciu lat nie udało się wykazać sprzeczności wewnętrznej tej stałej. Empirii, też się to nie udało. .

Antropo co?
A potrafisz zlokalizować własne ja? Gdzie dokładnie ono się znajduje?
Realny świat to pojęcie umowne.
To jest mapa a nie terytorium.
albo
To jest menu a nie posiłek.
albo
To nie jest fajka.

Skąd możesz wiedzieć z jakiego poziomu widzę świat?
I skąd mogę wiedzieć, że zostałeś upoważniony do wypowiadania opinii w imieniu tzw. realnego świata?

jak jebnie ajahujaski to sam całym swiatem realnym jest, ba! Wszechswiatem nawet!

Ano właśnie, gdzie się znajduje własne ja liścia? Drzewo z którego wyrasta liść, to pojęcie umowne, to nie jakiś nierealny dąb decyduje o tym, że wyrasta na nim liść dębu, a własne ja liścia decyduje, że jest liściem dębu. Skąd inny liść dębu może wiedzieć, jaki poziom struktury decyduje o tym, czy inny liść dębu jest liściem dębu? To, własne ja liścia decyduje o tym, że jest liściem dębu. Co upoważnia liść dębu, aby wypowiadał się w imieniu tzw. „realnego” dębu?

Oto skutki poszukiwania własnego ja i nie są to skutki najgorsze, gorsze widziałem na trawniczku nad którym fruwają jasne anioły, a Pan Barycki wybija zęby każdemu, który przy nim próbuje poszukiwać własnego ja.

Generalnie uważa się, że semantyka empiryzmu doskonale koreluje się z nadświadomością społeczeństwa wychowanego w duchu irracjonalnej postawy witcherowskiej. Jean de Chinz Witcher doskonale zobrazowł opisywane zjawisko, stosując dialektykę marksistowską podczas wieloletnich procesów dysfakcyjnych zachodzących w zamkniętych przestrzeniach kolegacyjnych.
Swoje przemyślenia spisał na liściach dębu, po czym podtarł sobie nimi dupę.

Ty napewno nie ubliżyłeś Baryckiemu w tym poście? Bo ja czuje się obrażony, nic nie skumałem i dlatego też uważam to całe pierdolenie za wysoce obraźliwe. Foch!!!