Cytuj:
To oni są dziś źródłem dzisiejszego Wojska Polskiego. To ich tradycja, ich dokonania i ich męstwo są wartościami Wojska Polskiego. Są wartościami, na których będziemy budowali siłę armii i siłę Polski. Z tym przesłaniem chcemy wyjechać z Waksmundu – Antoni Macierewicz mówił o żołnierzach wyklętych na uroczystościach, które odbyły się na cmentarzu w 2016 roku w rodzinnej wsi Józefa Kurasia na Podhalu. Ówczesny minister obrony narodowej potwierdził też stopień majora dla “Ognia”.
To jest wg antonia wzór do naśladowania dla każdego polskiego żołnierza.
Cytuj:
Marii Mroszczak. Z waksmundzkiego cmentarza znacznie bliżej do jej domu niż do sądu. Będzie z kilkaset metrów. Niechętnie otwiera obcym. – Pochwalony – trzeba mówić w jej domu na powitanie. Maria jest drobna szczupła. Zdejmuje chustkę z głowy. Siada na brzegu krzesła.
Bohater pijany w sztos
Od tej nocy minęło ponad 70 lat, ale nie może jej zapomnieć. – Chciałabym umrzeć. Zapomnieć już. Nie bać się. Nie mieć przed oczyma widoku pistoletu – niespodziewanie wyznaje, a do jej oczu napływają łzy. Nie byłem przygotowany na takie wyznanie. Zapada milczenie. Miała wtedy 13 lat. W zimową noc 1947 ze snu wyrwało ją walenie do drzwi. Wkrótce nie wytrzymały naporu. – Do izby wpadł “Ogień”. Byłam w domu tylko z młodszym bratem. Zaczął go strasznie bić. Ja siedziałam na łóżku i płakałam. Bałam się – opowiada Mroszczak. Józef Kuraś wyciągnął pistolet. Wymierzył pistolet w głowę dziewczyny. – Nie zapomnę twarzy “Ognia”. Z trudem trzymał pistolet w dłoniach. Był kompletnie pijany. Wycelował w moją głowę. Po chwili przewrócił się na sąsiednie łóżko i zasnął – dodaje. Nad ranem podwładni wywlekli pijanego Kurasia. – Po podłodze ciągnęli po podłodze i takiego nieprzytomnego rzucili do sań – wspomina. “Ogień” wpadł do ich mieszkania, bo szukał matki Marii. Padło na nią podejrzenie, że doniosła do Urzędu Bezpieczeństwa na jednego z podwładnych Kurasia. Chwilę wcześniej “Ogień” był w kilka domów dalej. Tam strzelił do jej kuzynki, Rózi, na którą również podejrzewano o doniesienie. – Kula przeszła na wylot. Rózia zdołała wybiec z domu. Zemdlała padła w śnieg. Długo nikt jej nie chciał zawieźć do szpitala – wspomina Maria. Rózia Waksmundzka była narzeczoną jednego z ogniowców. To nie przeszkadzało jego dowódcy, że by ją napastować. - To był rok przed najściem nas w 1946 r. Rzucił ją na łóżko i zaczął rozpinać spodnie. Rózia dopadła drzwi, gdyby były zamknięte na skobel nie uciekłaby – opowiada Maria.
http://extra.natemat.pl/chciaabym-umrze ... tego-ognia