forum.nie.com.pl

idee pana Kuronia okazaly sie niedzialajace w Polsce a sam pan Kuron naiwniakiem i idealista

Naiwniakiem, to można być we własnej sprawie, ale kiedy doprowadza się społeczeństwo do ruiny, to naiwny idealista po takim błędzie strzela sobie w łeb, a Kuroń sobie nie strzelił, tak więc, nie był to żaden naiwny idealista, a zwykły hochsztapler i nie usprawiedliwia go to, że był zupełnym idiotą, kanalio plugawa, równie jak ten idiota, zidiociała.

Adam Barycki

odpowiedzi jednoznacznej nie jestem w stanie udzielić

Wiem, głupku, a ja potrafię. Człowiek jest tylko i wyłącznie istotą społeczną, w człowieczeństwie nie ma niczego ponad kreację społeczną i dlatego, jeżeli ustój społeczny preferuje złodziejstwo i kurewstwo, to ludzie będą złodziejami i kurwami.

Adam Barycki

Jeśli chodzi o zabezpieczenie finansowe, sędziowie SN mogą spać spokojnie. Według art. 87 § 2 nowej ustawy, "sędziom Sądu Najwyższego, którzy zostali przeniesieni w stan spoczynku na podstawie § 1, przysługuje do czasu osiągnięcia wieku 65 lat uposażenie w wysokości wynagrodzenia pobieranego na ostatnio zajmowanym stanowisku sędziego Sądu Najwyższego". Oznacza to tyle, że jeżeli 40-letni sędzia pobiera dziś pensję w wysokości 15 tysięcy złotych, to przez kolejne 25 lat, aż do wieku emerytalnego, będzie pobierał tę samą pensję, nawet jeżeli nie przepracuje do tego czasu ani jednego dnia.

Urodziłem się w 1986 roku. Do partii wstąpiłem w 1987 roku. Werbunek do SB, po pierwszej nieudanej próbie, przeszedłem pomyślnie w 1988 roku. Służyłem w SB do 1989 roku.

Na pewno nie było łatwo. Dużo pracy biurowej, dłubanina z rozpracowywaniem opozycji, wielogodzinne przesłuchania. W tym wszystkim, dość sztywny reżim leżakowania. W 1988 zaczął się żłobek. Przesłuchań nie ułatwiała ciągle jeszcze niepewna polszczyzna. Zdarzały się przejęzyczenia, były też słowa zupełnie zmyślone. Kuronia nazywałem „panem w malarzyku”. Chodziło o kurtkę. Wtedy najtrudniej było o szacunek kolegów.

Przesilenie 1989 roku to były ciężkie chwile. Szczęśliwie dla mnie przyszedł okrągły stół. Czułem, że pewna epoka się kończy. Jak każdy w SB wiedziałem również, że albo my albo oni. Nas się bali i nas nie ruszyli. Mogliśmy wszystko. Byliśmy nietykalni, znaliśmy ludzi. Moja sieć kontaktów otwierała naprawdę sporo drzwi. To pomogło, gdy w 1990 poszedłem do maluchów.

To nie tak, że zawsze było łatwo. Kiedy w 1993 roku terytorium Polski opuszczali ostatni żołnierze rosyjscy, płakałem. Wielu znałem z czasów SB. Czytałem od roku. Tabliczka mnożenia przyszła dopiero później. Dzielić nauczyłem się dopiero w 1994.
Nauczyłem się wtedy żyć chwilą. Wiedziałem już bardzo dobrze, że nic nie trwa wiecznie, że może przyjdzie i na nas kolej.

Lipiec, 2017. Stoję tu, gdzie stałem wtedy, pacyfikując „Solidarność”, zaraz przed trzecimi urodzinkami. Biegałem wtedy jak oszalały, napawając się naprawdę zupełnie już niezłą motoryką. Szpaler opozycji, szpaler kolegów, od jednych do drugich, od drugich do pierwszych. I tak przez godzinę.

Dziś już nie biegam. A co jeśli ktoś rozpozna? Dość, że Jarosław Zieliński wie, kim jestem. Piszę to do reszty kolegów, których twarze pamiętam słabo, głównie z czarnobiałych zdjęć z huśtawek i zjeżdżalni. Uważajcie na siebie. On wie wszystko.

W odpowiedzi na protest przed domem prezesa PiS Jarosława Kaczyńskiego grupa osób zorganizowała manifestację pod domem lidera PO Grzegorza Schetyny.
Przyszło kilkadziesiat osób, także narodowcy, w tym Piotr Rybak, znany z tego, że podpalił kukłę Żyda na wrocławskim Rynku. Padają obraźliwe słowa o "robactwie", "lewactwie". - Jesteśmy lepszą częścią naszej Polski - mówią zgromadzeni.