forum.nie.com.pl

Mitomania czyli kłamstwo patologiczne to skłonność do opowiadania nieprawdziwych historii, które nigdy nie miały miejsca. W fachowej terminologii mitomania określana jest także jako zespół Delbrücka lub pseudologia fantastyczna. Mitomania to skłonność do opowiadania innym osobom niestworzonych, nieprawdziwych historii nie mających odzwierciedlenia w rzeczywistości. Kłamstwo patologiczne charakteryzuje się tym, że opowiadający historię jest przekonany do tego o czym mówi i żadne argumenty drugiej strony nie są w stanie go przekonać o tym, że mówi nieprawdę czyli po prostu kłamie. Innymi słowami chory nie potrafi rozróżnić granicy między rzeczywistością a fikcją, prawdą i kłamstwem.

Osoby, które notorycznie mówią nieprawdę nie potrafią odróżnić fikcji od rzeczywistości. Pierwsze objawy mitomanii pojawiają się zazwyczaj w okresie dorastania. Mitoman to osoba z wysokimi zdolnościami konwersacyjnymi i głębokim samouwielbieniem. Rozpoznanie i leczenie mitomanii opiera się na specjalnych sesjach terapeutycznych.Zespół po raz pierwszy opisał niemiecki lekarz psychiatra Anton Delbrück (zespół Delbrücka).

Do pseudologii zaliczamy także fabulacje czyli wspomnienia przekształcone baśniowo – skłonność do zmyślania nieprawdziwych wydarzeń, w którym odgrywało się centralną rolę. Innym terminem podobnym do mitomani są urojenia czyli zaburzenia treści myślenia polegające na fałszywych sądach, odpornych na wszelką argumentację drugiej strony. Istnieje wiele typów urojeń, które głównie charakterystyczne są dla Schizofrenii.

Niemieckie gazety zawiodły w czasie kryzysu migracyjnego.

Autorzy analizy przeprowadzonej przez Hamburg Media School i Uniwersytet w Lipsku zarzucają czołowym dziennikom bezkrytyczne podejście do działań rządu Angeli Merkel.

Media obarczane są winą za to, że  w szczytowym momencie kryzysu migracyjnego informowały i pouczały społeczeństwo w sposób będący na rękę kanclerz Merkel. Ponadto zapomniały o podstawowym zadaniu, jakim jest tłumaczenie skomplikowanych procesów w sposób bezstronny i rzetelny.

Zamiast tego narzuciły Niemcom „kulturę gościnności”. Zarzuty te od dawna stawiane były chociażby przez środowisko partii AfD, ale obecnie sformułowali je autorzy naukowego opracowania, którzy przyjrzeli się, jak niemieckie gazety pisały o kryzysie migracyjnym. Przeanalizowali oni tysiące artykułów prasowych, głównie z czterech największych gazet: „Frankfurter Allgemeine Zeitung”, „Sueddeutsche Zeitung”, „Die Welt” i „Bild”. Nie zostawili na dziennikarzach suchej nitki.

Raport można uznać za reprezentatywny, ponieważ objął również artykuły 85 gazet regionalnych. Badanie sfinansowane zostało przez bliską związkom zawodowym fundację Otto-Brennera.
Według autorów, kto pomiędzy lutym 2015 roku a marcem 2016 roku krytycznie wypowiadał się o napływie tzw. uchodźców, od razu oskarżany był o ksenofobię. Ponadto często odnoszono się do moralności.

Spośród 35 tys. przebadanych artykułów tylko 6 procent stanowiły teksty o pogłębionym researchu.
Co piąty tekst miał wydźwięk komentujący.
43 procent wszystkich rozmówców pojawiających się w artykułach stanowili przedstawiciele rządu, ministerstw albo partii.
Przedstawiciele AfD nie występowali w artykułach prawie wcale.

Twórcy raportu nie mają wątpliwości, że mamy do czynienia z dominacją politycznych elit, które z pomocą mediów zawładnęły tematem imigrantów.
Było to na rękę partiom tworzącym koalicję rządową.
Według badania w 83 procentach gazety pisały pozytywnie o tzw. uchodźcach, wpływając na szerzenie się kultury multi-kulti.

Raport Hamburg Media School i Uniwersytetu w Lipsku przedstawia fakty, które można było zaobserwować gołym okiem, jednak poważnie uderza on w środowisko medialne.
Dzieje się to tym bardziej, że główne tezy badania można odnieść nie tylko do prasy, ale również do dziennikarstwa telewizyjnego.